Przejdź do zawartości

Pedro Calomino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pedro Calomino
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Bleo Pedro Fournol

Data i miejsce urodzenia

13 marca 1892
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1950
Buenos Aires

Pozycja

prawoskrzydłowy

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1911–1914 Boca Juniors 28 (12)
1914 Hispano Argentino 8 (4)
1914 Quilmes 4 (5)
1915–1924 Boca Juniors 194 (85)
W sumie: 234 (106)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1912–1921 Argentyna 37 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1921 Argentyna
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Bleo Pedro Fournol (ur. 13 marca 1892 w Buenos Aires, zm. 12 stycznia 1950 tamże) – argentyński piłkarz grający jako prawoskrzydłowy oraz trener. Znany pod przydomkiem Calomino.

Uznaje się go za piłkarza, który jako pierwszy w Argentynie wykonał strzał przewrotką – bicicleta.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Calomino jest wychowankiem stołecznego Boca Juniors, w którym zadebiutował w 1911 roku w spotkaniu przeciwko CA Independiente (2:1) w którym zdobył gola.

W 1914 roku – na krótko – przeniósł się do Hispano Argentino i Quilmes[1], po czym wrócił do macierzystego Boca Juniors, gdzie grał aż do zakończenia kariery w 1924 roku. Łącznie dla Xenezis rozegrał 222 spotkania, w których zdobył 97 bramek. Sześć razy był najlepszym strzelcem Boca – w 1913, 1915, 1916, 1917, 1918 i 1919 roku – rekord ten pobił dopiero Martín Palermo w 2009 roku. Obecnie Calomino zajmuje dziewiąte miejsce w rankingu najlepszych strzelców w historii klubu.

W trakcie kariery słynął z fantastycznych dryblingów. Swój styl gry opierał na swojej szybkości, często strzelał na bramkę w pełnym biegu[2].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny zadebiutował w 1912 roku podczas turnieju Gran Premio de Honor Argentino.

Był w kadrze narodowej na czterech turniejach o Copa America. Na turnieju w 1917 zagrał w dwóch spotkaniach – z Brazylią (zdobył bramkę) i Urugwajem, a Argentyna została wicemistrzem Ameryki Południowej. Dwa lata później Argentyna zdobyła brąz, a Calomino zagrał we wszystkich trzech meczach – z Urugwajem, Brazylią i Chile. Po raz trzeci na turnieju zagrał w 1920 roku, kiedy Argentyna po raz drugi została wicemistrzem Ameryki Południowej. W trakcie turnieju zagrał we wszystkich trzech meczach – z Urugwajem, Chile i Brazylią. W trakcie spotkania z Urugwajem nie wykorzystał rzutu karnego, który obronił Juan Legnazzi. Ostatnim turniejem piłkarza była Copa América w 1921 roku, kiedy pełnił rolę grającego trenera. Calomino zagrał we wszystkich trzech meczach – z Brazylią, Paragwajem i Urugwajem, a kierowana przez niego drużyna Argentyny zdobyła pierwszy złoty medal w historii.

Dla reprezentacji Argentyny grał w latach 1912-1921, w trakcie których rozegrał 37 meczów i zdobył 5 bramek[3].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Boca Juniors
  • Primera División: 1919, 1920, 1923, 1924
  • Copa Competencia Jockey Club: 1919
  • Copa Ibarguren: 1919, 1923
  • Tie Cup: 1919
  • Copa de Honor Cousenier : 1920

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Argentyna

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wayback Machine [online], www.geocities.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-27] (ang.).
  2. encyklopedia FUJI
  3. http://www.rsssf.com/miscellaneous/arg-recintlp.html; według encyklopedii FUJI Calomino rozegrał 35 meczów i zdobył 8 bramek

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]